دو سازوكار سه ضلعي براي خروج از انفعال هسته‌اي

نكته اي كه مي تواند مورد توجه قرار گيرد و البته بايد از آن استقبال كرد؛ اين نشان دهنده افزايش واقع گرايي در دولت و پارلمان است كه در حال حاضر عملا در راستاي يكديگر هستند. جالب اينجاست كه حتي در ماه هاي اخير ، اتهامات مختلفي عليه كساني كه از احياي برجام صحبت مي كردند ، مطرح شده است.
واقعيت و آنچه روز به روز در حال اثبات است اين است كه وقتي افرادي مانند من يك كلمه كليدي را بارها و بارها ، تحت عنوان تسكين استرس تكرار مي كنيم ، ما يك ديد واقع بينانه داريم و معتقديم كه تنش بيشتر و بيشتر اوقات و گاهي مصنوعي شكل مي گيرد. و گروه هاي مختلف در داخل و خارج از ايران و حتي برخي از نيروها به ويژه از تنش هاي ايران در جهان امروز استفاده مي كنند ، اما بازندگان اصلي اين تنش ها افرادي هستند كه هزينه تنش هاي فزاينده در خارج از كشور را كه تحريم هستند مي پردازند. بر اين اساس ، ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي بايد به مكانيزمي براي تجديد روابط خود دست يابند. يعني آنها بايد سازوكار جديدي را براي پاسخگويي به نگراني هاي هر دو طرف شكل دهند.

من معتقدم كه دولت فرصت ها را مي سوزاند و بديهي است كه در جلسات سازمان ملل متحد و حتي در سخنراني رئيس جمهور عملاً هيچ برنامه و برنامه اي وجود ندارد كه در آن بتوان مشكلات مسائل سياست خارجي ايران را مشاهده كرد. بنابراين مي بينيم كه بعد از همه اين جلساتي كه آقاي امير عبدالهيان داشت ، تنها چيزي كه از جلسات بيرون آمد افزايش تنش بين ايران و حتي كشورهاي اروپايي و حتي تنش بين ايران و آژانس و … بود. به يعني تنها تفسيري كه مي توان از اين وضعيت داشت ، از بين رفتن يك فرصت ديپلماتيك ايده آل در بزرگترين مجمع جهاني است كه سالانه تشكيل مي شود. اين امر به اين دليل است كه ايران هنوز برنامه مشخصي براي موضع گيري فعال در برابر حوادث سياسي مربوط به خود ندارد. بنابراين به نظر مي رسد كه دولت آقاي رئيسي بايد دو برنامه براي ايجاد دو مكانيسم از بين اين دو برنامه براي كمك به حل مشكلات كشور داشته باشد. اولين برنامه دستيابي به مكانيزم مناسب با آژانس است. ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي سابقه طولاني در كنار هم دارند و روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي به هيچ وجه نمي تواند قطع شود.

ايران سالها ميزبان آژانس بين المللي انرژي اتمي بوده و سالهاست اين رابطه را با وجود ترديدها حفظ كرده است. ايران تنها كشوري در جهان است كه بيشترين بازرسي را پذيرفته است و اكنون نمي توان اين روابط را به راحتي رها كرد. بنابراين آنها بايد مكانيزمي براي رفع برخي نگراني هاي ايران داشته باشند. اولين نگراني اين است كه از سياسي كاري آژانس بين المللي انرژي اتمي خودداري كنيد. از آنجا كه هاينونن معاون البرادعي بود ، آمريكايي ها سعي كردند گزارش هاي آژانس بين المللي انرژي اتمي را از نظر سياسي دستكاري كنند. بخش دوم اين است كه اين رابطه صرفاً فني است و بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي ، كه گاهي به سرويس هاي اطلاعاتي خود يا حتي رسانه هايي مانند رويترز گزارش مي دهند ، براي ايجاد فضاي رسانه اي عليه ايران ، طرف ايراني بايد فقط آژانس باشد. سومين و مهمترين مساله اين است كه بايد مكانيزمي ايجاد شود تا آژانس بين المللي انرژي اتمي اقدامات مخرب و جاسوسي عليه برنامه هسته اي ايران را محكوم كند ، تا با كمك قدرتهاي جهاني با استفاده از ماموريت آژانس بين المللي انرژي اتمي ، رژيم خرابكار صهيونيسم ، مكانيسم آرامش بخشي را ايجاد كند. و اقدامات مخرب خير

اختلافي كه در تاسيسات كرج به وجود مي آيد بر سر اين موضوع است. اين مكانيزم بايد بين ايران و آژانس بسته شود و از سوي ديگر ، ايران بايد روابط فني لازم را با آژانس بين المللي انرژي اتمي حفظ كند و با پيشرفت در احياي شوراي آژانس ، روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي و تصويب بازرسي ها افزايش مي يابد. .. گام بعدي ايران بايد رسيدن به مكانيزم مثلثي ديگر با كشورهاي برجام باشد. آنچه ايران بايد قبل از نشست شوراي امنيت انجام مي داد. به عبارت ديگر ، هم تمركز اصلي در سخنراني رئيس جمهور و هم مشورت هاي آقاي امير عبدالهيان بايد باشد. اين سازوكار كه برنامه ايران براي احياي برجام است ، بايد شامل سه كشور اصلي يا نگراني هاي ايران باشد كه در دولت فعلي نيز وجود دارد.
اول ، جلوگيري از فرسايش مذاكرات به معناي ارائه يك جدول زماني در قلب مكانيسم است.
دوم ، شفاف سازي جنبه عملي بحث تحريم ها. يعني ايران بايد از لغو تحريم ها در عمل اطمينان حاصل كند.
سوم ، از ثبات و ثبات يك توافق احتمالي اطمينان حاصل كنيد. هر سه ترس ايران از يك سابقه تاريخي ناشي مي شود كه متأسفانه توسط آمريكايي ها و به ويژه دولت ترامپ و حتي در دوران اوباما شكل گرفته است ، كه بخشي از آن عدم رعايت تحريم ها به آن زمان است. بنابراين ايران بايد دو مكانيسم مثلثي ارائه دهد كه تبديل به طرح يا برنامه اي شود كه حضور ايران در جامعه جهاني را به حضور فعال تبديل كند. ما مي بينيم كه آقاي اسلامي براي مراحل جديد كارخانه به روسيه سفر كرده است. وقتي روس ها نيروگاه بوشهر را به ايران دادند ، 11 سال تأخير داشتند و ايران حقوق بيش از 11 سال 2500 تكنسين روس را در بوشهر پرداخت كرد.

تعليق كار روس ها ادامه يافت و در مراحل بعدي مجدداً قراردادهايي با روسيه امضا شد ، بدون اينكه به مردم اعلام رسمي شود كه تجربه كارخانه بوشهر تكرار نخواهد شد. من سفر آقاي اسلامي را به روسيه يك سفر سياسي مي دانم نه يك سفر فني. از نظر فني ، انتقادات جدي به روابط هسته اي ايران و روسيه وارد مي شود ، در حالي كه آقاي اسلامي بايد بداند كه مسئله اصلي كشور در حال حاضر روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي است و هرچه بيشتر ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي بر سازوكار معتبري ، احتمال خرابكاري توافق كنند. تداخل عوامل مخرب مانند رژيم صهيونيستي در حال افزايش است.

* عضو پارلمان
چاپ شده در روزنامه آرماند ملي پنجشنبه ، 8 اكتبر 1400